ماه تمام من باش...

من اینجایم ....
نه دورتر از تو
ونه نزدیک تر از تو
درست روی سلولهای هر عضوت..
سلولی از وجود من در حال تکامل است ...
بقای این چنین احساسی ایجاب کرده..
تا در تو تشکیل شوم
نقطه به نقطه
سلول به سلول
عضو به عضو
حس به حس
تا در انتهای یکی شدن
همسان شویم
دوستم بداری
دوستت بدارم
بخوانیم ...بخوانمت

ببوسیم ...

ببوسمت ...
حسم کنی...
حست کنم ..
بسان آئینه ای روشن ...
اینگونه است که دوست داشتنی های تو را
دوست می دارم ...
در مرور خاطرات تو همان را حس می کنم
که تو احساس کردی ...